कितीही असू दे सोसीयल अंतर
मनात ठसलेत हृदयाचे मंतर
मूक्त तू आहेस नसेल बंधन
सोडून देऊ आता जादूचे मंतर
जप एकच ध्यास मनामधला
सुगंध दरवळू दे प्रीतीचे अत्तर
रोज नवे बहाणे करावे कशाला
जगूया मनी रंग गुलाबाचे बेहत्तर
विसरून सारे दोघे एक होऊया
गझलेत शेर एकजीवाचे नीरंतर
©सोमनाथ पुरी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा