तिन्ही सांजेला कडा अभाच्या शाम वर्ण होती
किलबिलती थवे पक्षांचे आवाज पिलांचे ऐकती
व्याकूळ ध्वनींनी वासरे हंबरती धेनु त्याकडे वळती
मंदीराच्या गाभा-यामध्ये घंटा नाद घुमती अन
आरास दिव्यांची तिमिरातून दिशादिशा उजळती
गजर टाळांचा अन नाद मृदंगाचा मनोमनी घुमती
सावळीच मूर्ती विठ्ठलाची चंद्रभागे तीरी शोभती
नाद मनाचा, श्वास जीवाचा, विठ्ठलमय होती.....!
©सोमनाथ पुरी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा