ब्रम्हकमळ
ती फुलांची अपेक्षा करते माझ्याकडून
मी काट्यांची फुलं मागतो तिच्याकडून
सुगंध तर दरवळनारच दोन्ही ही फुलांचा
रंगाची अपेक्षा का करावी आपण जगाकडून
रंग तर आहेच ना तुझा आणि माझा गुलाबाचा
कुठे जानवते वेगळे काट्यांचे अस्तित्व मनाकडून
आठवणीवर आठवण असतेच ना सकाळ सायंकाळ
येतेच ओघाने दोघाच्याही भारावलेल्या शब्दांकडून
जीथे उमलते ब्रम्हकमळ तिकडेच जाते आपली वाट
त्या वाटेवरचे सहप्रवाशी दरवळ पसरे आपल्याकडून
©सोमनाथ पुरी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा