आणि बुध्द झालो..
तडफडलो एकदाच, शेवटचा श्वास जाताना
मेलोही तेंव्हाच, तुला आइ लव यु म्हणताना
आता आलीस तरी, तुला माझी चीताच सापडेल
राख पाहून पुन्हा, रडू नकोस परत घरी जाताना
येऊ नको स्वर्गातही, मला पुन्हा शोधायला
भेटलोच नाही तर, रचु नको पुन्हा कवितांना
आता मी अज्ञात आहे, अनामिक माझे नाव आहे
दिसेल हिमालयात तुला, पिंपळास कवटाळताना
इथे ही प्रेमच जगतो आहे, हे तु विसरु नकोस
परमतत्व जागत आहे, दुःखाचे मूळ शोधताना
©सोमनाथ पुरी
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा