सृष्टीचे ते ऋतूचक्र निरंतर....
गंधीत वाटा गंधीत लाटा
रंग इश्काचे दिसती बेटा
दवांत भिजणे तुझीच माया
धुक्यात झाली अंधुक छाया
रंगात रंगली मखमल काया
स्पर्श सख्याचा लज्जीत व्हाया
स्वप्न उरीचे घेऊन धडधड
थोडीच झळ थोडीच तडफड
नयन चमकले पाऊल थबकले
वळून पाहता सूरही जुळले
चांदणी रात फुलली रातभर
दाटता अंधार सावट चंद्रावर
सृष्टीचे ते ऋतूचक्र निरंतर
मोहून गेला तो रामप्रहर
©सोमनाथ पुरी
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा