शनिवार, ३० मे, २०२०

गझल तंत्र

गझल संबंधी माहिती-(संकलित)-भाग-1   (कंसात दिलेले शब्द मूळ अरबी भाषेतिल आहेत.)                              1) गझल शेवट पर्यंत एकाच वृत्तात(बहर) असली पाहिजे.                 2)  वृत्त (बहर) , यमक (काफिया) ,  अंत्य यमक (रदीफ) हे गझलेचे तीन प्रमुख  घटक आहेत.                           3) अंत्य यमक (रदीफ) कायम असते,त्यात बदल होत नाही.यमक (काफिया) चे वजन(Form) कायम असतो, पण तसेच वजन असलेले शब्द बदलतात.                                     4) यमक जर अनुनासिक असेल तर, गझल मधील सर्व यमके ( काफिये किंवा कवाफी), तशिच असली पाहिजेत. ऊदाहरणार्थ- संसार हे यमक असेल तर, प्रत्येक शेर च्या दुसर्‍या ओळित, अंगार, गंधार ,शृंगार अशिच अनुनासिक यमके असावी.    5) प्रत्येक गझलेत ,दोन-दोन ओळिंचे, कमित कमी पाच शेर असले पाहिजेत. पाच पेक्षा जास्त शेर असल्यास चालते.                                    6) गझल मध्ये चुकूनही भरतीचे अनावश्यक शब्द येणे अपेक्षित नाही.       (   क्रमश:)

गझल
शारदा-स्वागत
लगावली (गालगागा x4 )

सूरदरबारात यावे,शारदेच्या स्वागताला
नादब्रह्मा जागवावे,शारदेच्या स्वागताला ।

वंदुनीया शारदेला,भावसुमने वाहताना
शब्दब्रह्मा आज गावे,शारदेच्या स्वागताला ।

अंतरंगी नाचवावे,तू स्वरांगी रंगताना
योगब्रह्मा गात जावे,शारदेच्या स्वागताला ।

पाच कोषे शुध्द होती,रागदारी गायनाने
अन्नब्रह्मा आज यावे,शारदेच्या स्वागताला ।

सरस्वती प्रगटावयाला, आर्त माझी साद आहे
ज्ञानब्रह्मा आठवावे,शारदेच्या स्वागताला ।

सूर-तालांनी धरावा,काळजाचा ठाव आता
मूक्त ब्रह्मा बागडावे,शारदेच्या स्वागताला ।

धवल वस्रांगी विणेसह,मोरवाहन प्रगटताना
आज श्रोते या सत्वरे , शारदेच्या स्वागताला

                   प्रा.डाॅ.रे.भ. भारस्वाडकर, औरंगाबाद,मो.9730093331

रविवार, २४ मे, २०२०

चंद्र महिमा


चंद्रासवे गाते आई
कधी अंगाईचे गीत
चंद्र कधी होतो मामा
भाच्चा नात्याचीही रीत 

रमजान च्या सनाला
चंद्र कोर दिसे मस्तं
तेंव्हा ईदही साजरी
मैत्री बंध होई चुस्तं

चंद्र बहिण भावाचा
नारळी त्या पौर्णिमेला 
रक्षाबंधनी बहिण
राखी बांधते भावाला

वैशाखाच्या पौर्णिमेला
चंद्र गौतम बुध्दाचा
प्रज्ञा, शील, करुणाही
मार्ग दाविते धम्माचा

चंद्र असतो मधुही
प्रियकर प्रियसीचा
अंतराळी चंद्रयान
चंद्र होतो खगोलाचा

नाते पृथ्वी व चंद्राचे
आधी जीव निर्मितीच्या 
संस्कृतीत बध्द झाले
अर्वाचीन मानवाच्या 

- सोमनाथ पुरी

शुक्रवार, २२ मे, २०२०

नाळ

नाळ तुझी तोडताना
तगमग ह्या मनाची
जीव सुरक्षित असो
आशा बाळंत मातेची

तुज घेऊन चालते
वाटं घोर संकटाची
बाळा तुझीये भविष्य 
घडो वाट भारताची

कुठे बांधू तो पाळणा
मुखी मधुर अंगाई
खाऊ चिऊचाही मुखी
कधी भरु घास बाई

जीव कासावीसं आता
शुष्क झाले जीभओठं
चालताना मैलोमैली
हात पाय झाले ताठं

पान्हा ही आटला आता
अन्नपाण्या वीण माझा
भूकेलेल्या ह्या पोटाला
घोट कंचा देऊ ताजा

- सोमनाथ पुरी

गुरुवार, २१ मे, २०२०

दुरावलेली शाळा


घंटेची ती टण टण
शिस्तीतल्या छान रांगा
केंव्हा करु मित्रात मी
मूक्त पणे धांगड धिंगा

मराठीचा एक तास
कविता होई झक्कास
केंव्हा शिकावा आता तो
सोपा गणितात व्यास

पृथ्वीचाही तो भूगोल
कवायती साठी ढोल
केंव्हा मिळेल मलाही
शाबासकी परी कौल

सुट्टी मधली ती छान
पाण्याचीही ती तहान
जेवताना सारेच होऊ
आम्ही मित्रही बेभान

आठवते आता मला
माझी ती सुंदर शाळा
रोज फुलतो तेथेही
आनंदाचा फुल मळा

- सोमनाथ पुरी

बुधवार, २० मे, २०२०

अभंग

 फुलं फुललेले, निखा-याच्या गर्भी। 

झळा तया दर्भी, लागू नये। । १ । । 


बाग फुलण्याची,अपेक्षा लयाला। 

दोष नशिबाला,देवू नये । । २ । । 


नसे केरं भावं,मनातला गावं  । 

उकिरडा तव, दावू नये। । ३ । । 


आयुष्याचा मेळं, क्षण सोनचाफा। 

प्रेमातला वाफा,फोडू नये। । ४ । । 


ज्वाला तांडवाची,कागदांची राखं ।  

भावनांची खाकं, करु नये। । ५ । । 


चाफा सुगंधाचा, प्राजक्ताचा गंध। 

मनातील बंध, तोडू नये । । ६ । । 

- सोमनाथ पुरी


सोमवार, १८ मे, २०२०

दीप मंदावले आता

दीप मंदावले आता

दीप मंदावले आता 
गर्द काळोखाच्या राती
चंद्र अंशा मध्ये होता
गाणे तुझे चांदराती

फुलताना प्राजक्त तो
दरवळे गंध तुझा
घट अमृताचा मेघ
वसंत ही मनी माझा

रुपं पाहिलेस ज्यात
आरसा आंधळा होता
दिसले जे तुला तेथे
तुझाच तो रंग होता

सांज वेडी तोकडी ती
दिव्यांचा आरास होता
रोशनाई तुझ्या मध्ये
दिवा तेथे मंद होता

गर्द काळोखाच्या राती
मनात एक संचार होता
सूर आळवलेस तेथे
ऐकनारा बहिरा होता

- सोमनाथ पुरी

पोहचेल का मी घरी

पोहचेल का मी घरी

शेती जिरायती होती
बाप खपतो रानातं
लग्न झाली भावंडाची
पोट भरेना शेतीतं

गाव सोडले सोडले
पोटं भरण्या जगातं
रोजी रोटी मुंबईतं
पोटं भरे मजूरीतं

चाले संसाराचा गाडा
मोजक्याच दमडीतं
वाढे जोर कोरोनाचा
माया नगरी मुंबेईतं

अरे पेटली पेटली
महा मुंबा राजधानी
सरकारा वाचव रे
तुला करी विनवणी

राजा मी ही शेतकरी
कामगार मुंबईचा
आहे बि-हाडं पाठी
रस्ता धरला गावचा

वाटं तुडवीतो आता
पोटं रिकामे घेऊनं
कधी जाईलं घरी मी
जीव मुठीतं धरुनं

- सोमनाथ पुरी

रविवार, १७ मे, २०२०

मधुचंद्र

मधुचंद्र 

तुझ्या मोहक डोळ्यांत 
माझीच प्रतिमा पहावी
अन हरवून भान सारे
मूर्ती तुझी न्याहळावी

ओठ गुलाबी चुंबून ते
सारी मधुशाला प्राशावी
गुलाबी सुगंधाने रात्रही
नखशिखांत भिनावी

माळलेला गजराही
सुगंंधाने दरवळावा
अन अलगद फुलांचा
सडा सर्वत्र पसरावा

मालवून घेता दीप सारे
एक मिनमिनती ज्योत
दोघांत प्रकाशत जावी
एक पहाट तृप्त व्हावी

किरणे कुंतल कांतीवर
प्रभात रवीची स्पर्शावी
ऊर्मी मनाची सुमनापरी
दररोज फुलत रहावी

- सोमनाथ पुरी

सोमवार, ११ मे, २०२०

जांभूळबेट

जांभूळ बन

गोदा पात्रामधे आहे
बन जांभळीचे बेटं
परभणी जिल्ह्यातले
नाव ते जांभूळंबेटं

वेली झुले झाली बनी
मोरं नाचे आनंदातं
रिमझीमं पावसाची
पक्षी उडे गगनातं

पूर नदीला येताचं
गोडं फळं जांभळीचे
दातं जीभं ओठं लालं
रंग दिसे जांभळीचे

चिंचेकडे जा जपूनं
मध माशांचे मोहळं
खडा कोणीही मारीता
डंक माशांचे भोवळं

रेती सुरेखं मैदानी
जशी सागरं किनारं
उडी टाकता पाण्यातं
अंगं रोमांचीतं सारं

#सोमनाथ पुरी

रविवार, १० मे, २०२०

आई

आई 

आम्हां भावंडाची आई
रुढी जपणारी बाई
ममतेचा ती सागरं
होती माझी अशी आई

साधी भोळी श्रध्दावानं
हृदयात होता भावं
तिची परखड वाणी
ममतेचा आम्हा गावं

मूल चूकते वर्तनी
चूक पदरी ती घेई 
मोठ्या मनाची ती होती
एक संयमीत बाई

होती झडपं काळाची
आई पडली आजारी
कोणी नव्हते शेजारी
झाली तिची ही बेजारी

डाॕक्टरांचा बोल आला
आहे किडनी नाजूकं
मृत्यू मनाला चटका
गेला देऊन दाहकं

कोसळल्या आभाळाला
वाट हुंदक्यांची होती
जगी मायेचा ती झरा
साथं आठवांची होती

- सोमनाथ पुरी

बुधवार, ६ मे, २०२०

अभंग

            || अभंग ||

मार्ग अहिंसेचा,त्याग व शांतीचा ||
दावीला धम्माचा, गौतमांनी ||१||

मूळ ते दुःखाचे, ईच्छा असक्तीचे ||
नश्वर देहाचे, क्षणभंगुर ||२||

आर्य सत्याचेही, मार्ग ते अष्टांग ||
भिनावे सर्वांग, मनुष्याच्या ||३||

सम्यक ती दृष्टी, कर्मही सम्यकं ||
संकल्प सम्यकं, वर्तनावे ||४||

प्रज्ञावंत व्हावा, मानव शिलाने ||
अंत समाधिने, धम्म तत्वं ||५||

©सोमनाथ पुरी

अभंग संध्या

१-६
२-६यमक
३-६यमक
4-४
           || अभंग संध्या ||

स्मृती झाली सांज, अभंग हा गाता ||
विस्मरण होता, रुपं तुझे ||१||

मनातला भाव, जानुन घे आता ||
मोडू नको जाता,मुखं तुझे ||२||

कासावीस जीवं, हृदयाचे गावं ||
सागरात नावं,आता माझी  ||३||

एकाएकी असा, फुलांतला गंध ||
ऋतूचा सुगंध, भंगू नये ||४||

तुचं एकं ध्यानं, तुचं एक भानं ||
तुचं मनोमनं,आता माझे ||५||

- सोमनाथ पुरी

रविवार, ३ मे, २०२०

लाटा

#लाटा

येता भरतीच्या लाटा
मन ही होते उदासं
तुझ्या माझ्या दुराव्यात
होते सांजही भकासं

माझ्या मनाचा तळ
तुझ्या शब्दांत झरतो
शब्द पेलताना भाव
एका प्रीतीत थांबतो

चंद्रालाही भेटण्या त्या
सागरा उधान येते
मग अपसुकच त्या
किना-याला लाट येते

माझा मी नसतो कधी
तळ प्रीतीचा गाठता
क्षण अंधाराच्या भेटा
शब्द शब्द रेखाटता

होते वादळ दोघांत
चक्र नियतीचे होते
चाल चालून जे आले
मौसमाचे वारे होते

दुर आताच का जावे
प्रीत ओहटी का व्हावे
चंद्र पृथ्वीचे ओढे ते
विसरुनी कसे जावे

#सोमनाथ_पुरी