जन्म लेकराचा होतो
तेंव्हा बापं आनंदातं
उत्साहीतं मनं त्याचं
वाटे मिठाई गावातं
ठोका चुके काळजाचा
बापं कासावीसं होतो
आजारातं तो बाळाच्या
दवाखाना ही गाठतो
देतो घेऊनं खेळणे
गरीबीत ही देखणे
हास्यं बाळाचे पाहूनं
दुःखं बापाचे ते उणे
बाळं शाळेमधी जाता
घारीवानी फिरे मनं
क्षणोक्षणी चिंता लागे
येतो आनंद घेऊनं
मोठे होते जेंव्हा मूलं
लागे चिंता भविष्याची
कधी रागावतो बापं
ओढं बाळं कल्याणाची
सोडू नका वृध्दकाळी
मायं बापं ते आश्रमी
त्यागं सुखाचा करुनं
झीजतातं ढोरावानी
- सोमनाथ पुरी
